خط فا صله

به نام خدا روزگاری دراز سرودن مهرورزانه را رهاکرده بودم.زیرامیدانستم چرا می گویم اما برای چه کسی ؟ نه . واین بود آنچه دلم رازده وسردم کرده بود . البته مدتها شعر درخو.استی رامی سرودم اما بخاطر رودربایستی بود ونوعی تن دردادن به آنچه نمیخواستم .تا اینکه به آهستگی کنار کشیدم وکمتر با جمع جوشیدم که مبادا ازمن چیزی بخواهند که انجام آن برایم مشکل بود..آری شعر باید ازدرون فوران کند نه اینکه بازتاب خواسته ای باشد که از بیرون به خورد ذهن داده میشود. اینکار سبب گوشه گیری ودرهمان حال رکود توانائی سرودن درمن شد به طوریکه بارها فراخوان دوستانم در انجمن شعر را ردکردم .این فقط حرف من نیست .ببینید بابا طاهرهم حرکت یکسویه را رد میکند : (چه خوش بی مهربانی هردوسر بی که یکسر مهربانی دردسر بی) وحافظ: ( کشش چو نبود ازآن سو چه سود کوشیدن ) واین گفته اورا باور کردم که : ( دست درحلقه آن زلف دوتا نتوان کرد ) .اما همیشه بعضی فرصتها درجهت دیگر پیش آمده که کسی یاکسانیرا بجا ستوده ام .مانند اشعار عاشورائی ومذهبیم وآنچه درباره یک انسان والا گفته ام .ودرمورد اشعاردیگرم دنبال صمیمیتی درنگاهی مهر انگیزمیگشتم. تا احساسم را به او هدیه کنم. با همه آنچه گفتم نیروی توان بخش خداوند همیشه یاریم کرده تا امواج توفنده اندوه را مهار کنم وبا زیبا نگری ومثبت اندیشی این مهاجم ناخوانده را از اندیشه برانم . باورکنید اگر خدارارا همراه خود احساس کنی دستاوردت پیروزی بر رنج و اندوه است .مگر همین را نمیخواهی؟ حالا یکی از سروده هایم را که برای محبوبی خیالی گفته ام بتو هدیه میکنم . به توکه زحمت کشیدی و این وبلاگ را خواندی وشاید روزی دیگر وسرودی دیگر . دوبیتی گلاب ناب را بوي توباشد غزل نقاشي روي توباشد كلوبندي شود زرین وزیبا به هرگردن كه يازوي توباشد چمن شادابي روي تودارد بهارنسترن بوي تودارد غزل باغمزه نيلوفرينش نشان پيچش موي تودارد سخاوتمندوسرسبزي چوجنگل فروغ افروز هربزمی چومشعل به گلبرگ گل رز می نما یی میا ن لا یه تن پوش مخمّل تلاوت كن كلامت را به گوشم كه دل بسته به آهنگ سروشم نگاهم كن كه طعم زندگي را زشهد ناب چشمانت بنوشم به اعماق وجود من سفر كن به سان خون ز رگهايم گذر كن صدايم را پس از عمري خموشي دوباره از ترانه بارور كن خموشم بي توچون تار شكسته که تاروپود آن ازهم گسسته اگرياري نبخشد شانه هايت فروريزم چوديوار شكسته تپش آهنگ گیتار دل من غم انگیزست وفریاد گسستن تلنگر زخمه بی اعتنا یی به قلب شیشه ای یعنی شکستن تواي آبي ترين احساس دريا بگستر بركويرآرزوها بيا با پرنيان تارمويت رفوكن پارگيهاي دلم را براي پاكي پيشينه من بتابان چهره درآيينه من منظم كن تپش هاي دلمرا زتزريق نفس درسينه من بيا بامهربانيهاي باران دلم را آشتي ده بابهاران که تنها گرمی دست توباشد مرا رمز گذشتن اززمستان به شورانگيزي بزم زنا نه به پا کن بزم پرشوري به خانه بخوان شعرمن ورامشگری کن فضا را پرکن از عطر ترا نه بهارانه عببرآمیزیم کن رها از ریزش پاییزیم کن چوگلهای همه رنگ بهاری بهار اندام ورنگ آمیزیم کن چوفروردین سبز مهربا نی پدیدآور نگارستان ما نی به لبخندی، بسازازسالمندی نگا رینی پرازشور جوا نی شهاب